Zajęcia w zespole rewalidacyjno-wychowawczym są realizowane od 01 września 2008 roku.

W zajęciach wykorzystujemy różnorodne metody:

• metoda Weroniki Sherborn
• metoda Jacka Kielina „Poranny Krąg” czyli stymulacja polisensoryczna
• metoda Christophera Knilla
• elementy metody Paula Dennisona
• metody relaksacji, masaże ciała,
•  zajęcia muzyczno-rytmiczne
• zajęcia plastyczne

:

Metoda Weroniki Sherborn

Celem metody jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dziecka i korekcja jego zaburzeń. Stąd ważne miejsce w metodzie zajmuje wielozmysłowa stymulacja psychomotoryczna i społeczna, oparta o ruch, jako czynnik wspomagania.

 Cechą charakterystyczną metody jest rozwijanie przez ruch: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi kontaktu.

Metoda W.Sherbourne zalecana jest dzieciom o zaburzonym schemacie ciała. W proponowanych ćwiczeniach dochodzi do integracji własnego ciała i jego poznania (ważne tu jest wyczucie centralnej części ciała tj.brzucha i tułowia). Poczucie wzajemnej bliskości ćwiczących partnerów, ułatwia akceptację niedoskonałej cielesności dziecka. Ćwiczenia dają poczucie bezpieczeństwa oraz zaufania do siebie i do innych. Wykonywane w grupie, budują więzi grupowe i interpersonalne.

Metoda Christophera Knilla

Christopher Knill - twórca programu Aktywności.

Programy aktywności noszą tytuły:

"Świadomość ciała";

"Kontakt i Komunikacja".

Metoda Knilla to próba nawiązania przez dziecko kontaktu z najbliższym otoczeniem. 

Metoda Paula Dennisona

Metoda ta, zwana kinezjologią edukacyjną, opierając się na prostych ćwiczeniach ruchowych, stymuluje i oddziałuje na pracę mózgu. Opiera się na stosowaniu ukierunkowanych ćwiczeń ruchowych, które mają na celu pobudzić różne obszary mózgu. Ćwiczenia te integrują cały mózg do pracy.

Metody relaksacji

Relaksacja jest to zmniejszanie się naprężeń w ciele, rozluźnianie napięcia, wiotczenie tkanek. Stan ten osiąga się przy udziale świadomości, albowiem podstawą aktywnego rozluźnienia napiętych mięśni jest rozwijanie czucia proprioceptywnego i kinestetycznego oraz dążenie do opanowania przestrzennego schematu ciała i biologicznego rytmu, w którym ruch i wysiłek fizyczny stymulują następczą fazę odprężenia i wypoczynku.

Masaż klasyczny to takie zastosowanie klasycznych technik masażu, których celem jest uzyskanie efektu terapeutycznego z uwzględnieniem istniejących warunków anatomiczno-fizjologicznych pacjenta, dziecka.

Spośród sześciu technik masażu klasycznego do pracy z dziećmi z  niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim poleca się głaskanie, rozcieranie, ugniatanie.